Ekmek
On beşinde düştüm gurbet yoluna
Özlem sardı; ekmek dedim ve sustum Mevlam böyle yazmış ise kuluna Ekmek yardı; ekmek dedim ve sustum Alın terim gözümdeki yaş sildi Soğuk yatak... ne çektiysem o bildi Küfür duydum başım öne eğildi Ekmek vardı, ekmek dedim ve sustum El bilmez ki içindeki elemi Herkes kendi gibi sanır alemi Kırmak için niyet ettim kalemi Kalem hardı; ekmek dedim ve sustum Yolu düşmez hanemize sefanın Canın versen adı yoktur vefanın Senelerdir çektiğimiz cefanın Ekmek ardı; ekmek dedim ve sustum Gurbet işte elindedir namerdin Gurbetteysen az ilacın çok derdin Kalkıp desem, ömrüm aldın ne verdin Ekmek verdi, ekmek dedim ve sustum |