Yosun tutmuş suyum ben, ayak basmaz toprağım
Hatırlanmayan isim, unutulan düş benim
Henüz bahar görmeden daldan kopan yaprağım
Katarını kaybeden o yaralı kuş benim

Ne mevsimler tükettim, bahar bitti yaz bitti
Türlü taam tatsam da dilimdeki haz bitti
Rengarenk oldu alem, bende ise saz bitti
İçi yanan güneşin gözündeki yaş benim

Tutsam zeri elimle, ucuz olur demirden
Attığım her adımda bir taş düşer ömürden
Fermanıdır kaderin, kaçamam ki emirden
Celladın kaldırdığı o gövdesiz baş benim

Minnet edemem aşka, aşk çektiğim cefadır
Yüreğimdeki hicran belki aşka sefadır
Bilirim ah-ı zarım maşuklara şifadır
Bir savaş meydanında taş üstünde taş benim

Esvabım iki kelam, hem çarığım bu benim
Ağlamayı unuttum, hıçkırığım bu benim
İsyan değildir elbet, kalp kırığım bu benim
Bir mecnuna ahbabım, bir nalana eş benim