Diyemedim
Bir sabah uyandım efsunlu düşten
Ne olur az daha kal diyemedim Yüzüne dokunan o saf gülüşten Birazcık yüzüme çal diyemedim İndirdin duvardan geçmişimizi Koymadın elimde bir parmak izi Ayrılık içine çekerken bizi Sevdiğim bu nasıl hal, diyemedim Umuda köleydim aşka mahpustum Sabah katran içtim akşam kan kustum Şehir sustu, eşya sustu, ben sustum Gözlerim kör, dilim lal diyemedim Yürüttün sevdanın kızgın çölünde Su verdin firakın tuzlu gölünde Sevdiğim, yaşatmak senin elinde Sensin tutunduğum dal diyemedim O düşle uyumak için bir daha Karıştı aklımda serap ve vaha Hakikat ermeden n’olur sabaha Beni de yanına al diyemedim |
Şiirinizi Beğendim...
....................................... Bitmez selamlarımla..