Ayraç
Düğümleri çözmek gibi konuşmak
içe boğumlu kederin pür notası nefesindir. Kömürün benliği ölür sertleşir ama ışıldar . Yakından uzağa yürüyen inançların gibi. Ruhundaki bando sesleri apansız susunca Dostlar hatırlanır ezberden ikmale kalan. Fark etmenin ahlakı, terbiye eder güvenceyi. Boş veririz, olduğu kadar, bardağın dolu tarafı bile bizim testiden koyduğumuz kadar. En ufak yanılışımda üzerime titremek gibi Öksesinden vurulmuş bir kuş gibiyim şimdi. Uçmak istememle çırpılmıyor kanat Yoncalar ellerimde, aklımda kendimi unuttuğum gün. Ağlar atmayı bıraktım, yalanın oltama yapıştığı gün. Asla yetmeyecek bir monolog sırada, yanıtlar dünden nazır. Eski bir kitabın arasında unutulmuş bir ayraç kadar yerini bilmekte artık huzur... |