ÇINAR
Bir ritüeldi yaşamı
İç hesaplaşmaları içinde Ömrünü sığdırdığı şapkasını Ansızın düşürdü tüm yüzlerden Duvarlardan öteye geçmedi soluğu Yalpaladı Mutsuzluğun esmer gülüşünde İçindeki sessiz çığlığı gizledi Eti için vuruldu serçe Tenha sokaklarda kanadı kırık Tutuştu yüreği, alevlendi Yitik bir aşkın yaman çığlığında Kurumuş çınar yapraklarına yazdı Ömrünü sığdırdığı şapkasını Solgun yüzü Sararmıştı Bedeni; Bir kafese hapsedilmiş Göğsünde bir yılan ıslığı Kulaklarında; Yağmurun cama vuran ezgisi Eridi, Mazgallardan akıp gitti... |
yazan yüreği canı gönülden kutlarım
kal esenlik içinde...