PerdelerHüznün duvarları kırık hüznün çeperleri mor Güneş dağların ardından doğmadan itelendi umut çizgisinde umutsuzluk, mutsuzluk Asma dallarına tünemiş bir düş gözlerden ırak gam kıyılarına demirlenirken On ikide vurdu ömrün çalar saati Beyaz pencerelerde siyah perdeler Perdeler düşmandır güneşe yıldızlara ve aya Perdeler gözlere çekilen mil, aydınlığa vurulan demir süngüdür Yalnızlık, yalnızlık sızı Issızlığa teskin bir anı, evlerin yüreğinde bir renk çığlığı Sokak lambalarının titreyen loş aydınlığında kör kütük sarhoş bir Tanrı yalpalamakta Kuşlar, kelebekler, örümcekler ölümsüzlük denizlerinde yıkanırken Bir mevt karanlık gecelerin mum aydınlığında aklanacak Vurur aksi evlerin sonsuzluk pınarlarına yarım bırakılmış bir hayata |