hiçlik kibir ve merdivenkibirlendi ahşap merdivenler çürük kahve kokusuyla gıcırtısı sindi kadim-i zaman dolun’ayına aralık kalmıştı gözleri yeni yıl takviminde aslında hiçliğin nazarında bağımsız ve yok’suz düşler görüyordu merdivenler çivisiz tahtaların eriyen basamağı mağrur uçurumlar üzerindeydi ucu tutulmaz boşluğun dünya ile denklemi tamamlanıyor ahşabıyla sonlanıyordu akdi merdivenlerin turuncu renkli kışlar giydirmişti asırlara yalın ayak içi dışı açıktı etkilerin parmak uçlarında ve silik yazıtlar süslemişti tümceden basamakları tahammül çığlığı duyulmuyordu ölürken trabzanların bir devirdi kibirli köşkün ahşap merdivenleri üşüyordu çatallı ve renksiz yongaları bir hamleyle atılırken kıvılcımı yüreğinin alevine düşü’yordu zaman sessizce geçiyordu evin hanımları makberinden kalmamış fırsatlarla sözlendi şiir çünkü -hiçlik- -yokluklan iyiydi... |
ders vericiydi,akıcı anlamlı düşündürücüydü
kutluyorum Dualarımla selamlarımla