virüsçükyalnızlığımı ittiler kalem ucuyla özlem salgınım sönümlendi kilit’siz çerçevenin resminden çıktı g’öz yaşları benliğimin dağınıktı sarar’an saçları kem şiirlerin bitmişti sonbaharı ve zorunsuz alışkanlığı anlattım kendime söyle sen de ! vuslatın litera’türüne yollar uzamında kolların tutsaklığını çareli söylem kırıklarıyla sarıldığın yasakları.. inan ölümsüzdü ölümler yaratılmış sanal mezarlar cennetinde bahar şeamet sözleriyse dehşet kapısından kaçtılar bilinmeze ruhumu mutasyon durağında bıraktım rüyalarımı düşünüyorum bir’az kabusçu korkular veya hayatın birine tutamak çizmek - iyi midir ?! bana ait değil kimlikler ve analiz ve tespit ve meraklar üstadım ; virüsün varlığıyla yok olması denklemini sual usumun perdesi ardından kimselere soralım ve her mısranın sorumlusu ben olayım ve talebimden vurun beni ve inanın tüm şiirler gerçektir ve tedavisi yoktur imlâ hatasının/ ve korkun korkmayın ! ve yine korkun -azgın dalgalar denizden de aşıyor aklın serveti dilleri tarumara- kimsesiz ve sessiz Dünya ! yoksula göre batsan ne batmasan ne- |
sevgi vardı,Hakikat vardı,
O güzel yüreğine sağlık Üstadım ,
ders vericiydi,akıcı anlamlı düşündürücüydü
kutluyorum Dualarımla selamlarımla her daim.