Bir tırtıl gibi
Kozasını ördü
Bir kedi uysallığında
Bekledi
Ilık bir güneşi ve yağmuru

Rengârenk bir kelebek oldu
Uçtu
Dağlardan vadilere
Ruhunun darısı,
Düştü
Toprağa...
Çocuk sesleri yankılandı
Evinin dört bir yanında
Sevgiyle baktı kadınına

Kadını biraz buruk
Kadını biraz mahcup
Elleri, şiş karnında
Acı ve umut canlandı
Dudaklarının kenarında

Kadını yorgundu
Yüzü, gözü kir içinde
Nefes nefese
Bir eli süt kovasında
Diğeri karnında
Ağır ağır çıkarken basamakları
Altında kaldı,
İki canın...
Uzunca sürdü çırpınışı
Kendi kanında debelendi
Kalbi acı içinde,
Karanlığı yoklarken
Rüyası da öldü
Toz toprak içinde

Korku içinde ilişti
Kadınına
İçi kan ağladı
Gözbebeklerindeki ışık söndü
Taş duvara vururken yumruk
Çelikten kalbine düştü,
Ateşin ilk kıvılcımı
Eridi

Bir uyku vakti geldi
Kozasını örüp
Karanlığa gömüldü
Adam