Uluyan bir boşluktu zaman ve gözden düşen özetler en çok da hayatın alt yazısı iken acı ve gizem…
Radara takılan duygulardan çıktı yola şair ve acıların şerrinden doğan hayra alamet bir özlem ve umutla devasa bir rahmete dokunmak adına sözcüklerini dikti tek tek gerçi iki yakası asla gelmeyecekti bir araya ama…

Zikredilen her duygudan akan akışkan
Sözcüklere bulaşan gözyaşım
Bir minval ki öykündüğüm
Binlerde sudan sebeple ıslandığım
Ama kuru ruhum ve vicdanım
Kurumasa da gözlerim
Ne özlerim eskiyi ne de özne bilirim sende saklı nesneyi.

Göğün tanıklığında bir dua.
Aşkın varlığında andığım sadece Huda.
Serilip serpilen hayal bohçam
Kimince çekiştiriliyorsa varlığım ve gönül teknem
Basit bir sayaç değil yürek
Ufka ırak bir yolculuk da değil tutsak
Olduğum sadece kâinat ve adalet
Ha bu dünyada ha yarında saklı
Olsa da binlerce ihanet
İçimdeki sayısız yara
Sözcüklerin üşüttüğü binlerce yama
Isındığım sadece rahmet ve aşkın teyakkuzu
Sarpa saran hangi acı ise dokunaklı
Filan da değil yüreğin asaleti.

Kimse acımasın da sevmesin de
Sevip sevmeyi öğreten sadece Rabbim.
Kenetlendiğim gün ve ilham
Sarmalında inancın büyüyen yürek teknem
Salındığım.
Kimi zaman alındığım.
Bazen al aşağı edildiğim
Hangi varlıksa benden elini eteğini çeken
Olsun var benim d/okunulmazlığım
Üstelik sadece bu gün değil
Bilemezsiniz sizler kıyısından döndüğüm ölüm denen selin
Eller bile uzak tutmuşken yeri göğü
En çok da yerin göğün birbirine karıştığı
Ayrıştığım bir varlık ki edindiğim
Aklım mukayyet Rabbime
Ve vicdanım
Ve sarnıcım
İçimde saklı gizem
Gizemde saklıyım madem
İhanet edemem ben kendime de evrene de
Aslıma dönük her alkış
Edindiğim mertebede
Saklı o gönül muhabbeti bilemezler de nasıl nasıl elbet
Rabbimle.

Kaynaştığım binlerce duygu ve cümle
Portatif idam sehpamla sallandırıldığım gök kubbe
Gel gör ki her daim sahip çıkan biri var illa ki
Bilemezler içimdeki mecazi aşkın çektirdiği elemi
Ellerim sıcak yüreğimde saklı mahzen
Kuyulardan kurtuldum defalarca ben
En çok içime düştüğüm
En çok dışıma serdiğim
Varlığım sadece emanet Rabbime
Sadık kaldığım dostlarım dualarım
Sevdiğim yürekte saklı kerametle.

Azımsandığım bir hutbe yazılmamış
Sözlendiğim bir rahmet Rabbim iken kuşanmış
Yakmadım asla gemileri evrenle
Kapıp da koyuverdiğim göz yaşlarım
Silen sadece emin olduğum yolun yolcusu
Aşka kazık kakan bir yürek ki
Muhabbetin de matemin de kıblesi.

Doğurgan her yeni gün ve insan
Ama illa ki O, kutsayan
Acılarla hemhal ama acıtmadan
Sözcükler yakarken canımı üstüme alınmadan
Ne akar ne kokar üstüm başım
O hüzün hırkası ki en sevdiğim yoldaşım
Ve hüzün tekkem aşkın sapağında
Yüreğin muradında
Sadece Rabbine sevdalı bir fani görünmese de
Kimselerin gözüne
Varsın kötü bellesin kimse
Sakınmam da gözümü
Sakınırken içimdeki t/aşkın rahmeti
Ölene dek sevdalıyım ben bu aleme
Kimse racon kesen aşka ve sevgiye
Tuttuğum ve tutulduğum tek ışık
Görünmezin mealinde yanan umut diye hece hece.