KADIN GİBİ SEVERİM (İbrahim SADRİ'ye misilleme )
KADIN GİBİ SEVERİM
(İbrahim SADRİ’ye misilleme) Ben seni hiç sevmedim ki, Ben, yüreğimde sönmüş bir volkan gibi duran yüreğimin, Sesinden sarsılarak patlamasını Lavların bedenimden süzülerek akmasını, Yakarken tüm bedenimi Acılarımdan, yeni bir ben’in doğmasını sevdim ! Ben seni hiç sevmedim ki ; Ben,aşkı meydan muharebesine çevirenler le savaşmayı Uğruna kan dökmeyi,yüreğinde ihtilaller yapmayı Kan,viran içinde kalan yüreğimin gelincik tarlasına dönmesini Gözyaşlarıyla sulanmasını bir çiçeğin Acılarımın doğurduğu binlerce gelinciği sevdim ! Ben seni hiç sevmedim ki ; Senin,bana şiirler okumanı sevdim,şarkılar söylemeni Koşarak sana gelmemin sevincini,gözlerinde görmeyi Dönerken senden, ellerime verdiğin yıldızlara, Samanyolunun ardımdan kahroluşunu, Sırtımdan kör bir hançerle kahpeçe vuruşunu, Her akşam Süreyya yıldızı gibi yeniden doğuşumu Ölüşümü,küllerinden tekrar dirilişimi sevdim ! Ben seni hiç sevmedim ki ; Ben,sevilmeden sevmeyi acılarımı, sevinçlerimi içime gömmeyi, Ne kadar susulacaksa,peygamber misali susmayı Yaradana sığınıp karanlıkta yürümeyi Bütün kötülükleri önüme alıp,yırtarak göğsümü Gerilmiş yaylarda, ucu zehirli oklara karşı, arkama seni alıp Açarak kollarımı ‘’hadiii vurun beni‘’ diyen, Ölüme meydan okuyuşlarımı sevdim ! Ben seni hiç sevmedim ki ; Ben,bana gelişlerinde toprağın çiçek açmasını, Meyve vermesini ağaçların,kelebeğin kozasından çıkmasını Gidişlerinde, Savrulmayı rüzgarında,deli bir yağmur gibi yağmayı Kardelen misali,kar altından gülümsemeyi sevdim ! Ben,seni hiç sevmedim ki ; Ben,zemheri ayazında kalmış sokak çocuğu gibi titreyen bedenimin, Dudakların dokunuşuyla ısınışını, Ellerinin saçlarımda dolaşmasını, Sokak lambası gibi odamı aydınlatan ışığını, Sevgini, üzerime yorgan misali örtüşünü,alnımdan öpüşünü sevdim ! Ben seni hiç sevmedim ki ; Ben,senden kalan kırık dökük anılarımı alıp avuçlarıma, Geceler boyu koynuma alarak, Yeni doğmuş bir bebek misali,nefesimle ısıtıp Ninniler söyleyerek uyutuşumu,kısır bir anne şevkatiyle sarılışlarımı, Omzuna düşen bir tel saçını yere atmaya kıyamayışımı sevdim ! Ben,seni hiç sevmedim ki, Aç kalışlarıma bakmadan, tok tutuşlarımı, Kanımla besleyişlerimi,son damlasında tükenişlerimi görmeyişlerini, Ölümüne bir sevda da Bir masal gibi yokoluşlarımı sevdim ! İşte ben sevdim mi böyle, Ana gibi,evlat gibi,avrat gibi,yar gibi, Kadın gibi severim, Kadın gibi ! Hande HAGHGOUİ 24 TEMMUZ 2008,perşembe çengelköy/İSTANBUL |
Sevmek;Gerekirse sevilenin uğruna ölebilmektir!..
Sevmek;“Delilerle sır boncuğu dizebilmek”
Sevmek;Her çirkinlikte bile bir güzellik görebilmektir!..
Sevmek;Köroğlu’ nun kır atına binmek,
Sevmek;Dünyaya kafa tutabilmektir!..
Kadın gibi severim,
Kadın gibi !
KUTLADIM..