Kurumuşsa mürekkebim hokkamda
Sen, şiirler yaz hüzünlerle dolu
Onun adına!
Bülbül acı çekiyorsa,
Suçu gülde arama!
Doymazdım asla,
Gül Yanakları’na baktığımda
Kurumuşsa mürekkebim hokkamda!
Sen, şiirler yaz!
İçi hüzünler dolu satırlarla …
Kağıtları incitme, inletme
Kendi çektiğin acılarınla
Gün gelir, sende uzanırsın
Sevdiğinin yanıbaşına!
Belki yazarlar, beni tanıyanlar
„Onu severek öldü“ diye mezar taşıma
Bir de kalp çizsinler
Evrenin üzerine
Onun adına!
Kurumuşsa mürekkebim hokkamda
Hüzünlü bir musiki çalar radyoda
Hüseyini makamında!
Yüreğinde sevgiden başka
Bir makam arama!
Makamlar gelip geçicidir
Geriye bir şey kalmaz
Sevgiden başka!
Kurumuşsa mürekkebim hokkamda
Kalemlerim bile küsüyorsa,
Sen yoksun diye bu hayata!
Bütün nağmeler inliyor
Hüzzam makamında
Kurumuşsa mürekkebim hokkamda
Sızlar içim, inler içim
Sensizliğin derin acısıyla
Sadece çaresizlik büker boynumu
Salmak için acılarımla beni asırlara …
Yanarım yanarım, alev alev korlarla
Niye bırakıpta gittin beni
Bir başıma bu evren denen ıssız adada
Bekliyorum seni,
Arkası gelmeyen yarınlarda
Kurumuşsa mürekkebim hokkamda
Gel, gel de rehberim ol
Hayatıma!
Katlanırım, tahammül ederim
Seninle her türlü acıya!
Dayanırım, dayanırım
seninle çekilmez acılara
İlacım olur ellerin değince
Sızlayan yaralarıma!
Yeniden doğarım
Mahzun bakışlarında
Kurumuşsa mürekkebim hokkamda
Yüreğimden akan kanı doldururum seni yazmak için
Eğer mürekkebim bitmişse hokkamda!

H. Hüseyin Arslan - 27/28.10.2020