Şairim, al kalemi eline
Vur, yaza yaza dikine
İncitme, üzme, kırma, ezme
Dalı kalsın
Ellerin uzansın sadece meyveye
Yetmez hiç bir kelimenin gücü
Hülyaların övgüsüne!
Geçip gitse de günler
Bulutlar gibi günden güne!
Şarim, al kalemi eline
Vur, yaza yaza dikine
Hüzün zaten kardeş değil mi
Bizim içimize!
Sevda gerek duymaz Üstadım
Bir kimliğe
Kal her gün aşk ile!
Aşk değil mi her daim,
Doalşıp duran
Şu lal olmuş dilimizde
Şairim, al kalemi eline
Vur, yaza yaza dikine
İn, bütün acıların ve kederin
Köküne!
Sök at,
Ne varsa şu mürcim yeryüzünde
Sadece bir insaf ve ihsan kalsın
İnsan yüreklerimizde
Sığdır şu koca ve cehennem evreni
Şiirce dizelerine!
Üzülme, hiddetlenme,
Kavuşmak bu dünya da engel diye
Ay da durmuyor mu?
Bir başına tepemizde
Okşayıp geçerken bulutların üzerinde
Sairim, al kalemi eline,
Vur, yaza yaza dikine!
Kalsan da bir kentin en ücra köşelerinde
Issızlık, korku ve kan ter içinde!
Anlatamazsın ki, zaten sevdayı hiç bir dilde
Mazlumlar gibi ölüyor sevenler
Bir başlarına köşelerde
Bir sihir kalıyor geriye
Acıyla közlenmiş yüreklerde
Hesapsız yanlızlıklar türer
Acılardan el çekildiğinde
Üzerine hiç bir merhem sürme
Deva bulmaz dertler güzeldir
Hazine gibi biriktirisen
Onurluca yüreğinde
Gece karabasanlar gibi
Üzerine çökerse!
Tabiplerden derman bekleme
Derman şiirdir şairim
Kazındığında dizelere …
Ay da, yıldızlar da
Küserse geceye
Sen şiirler yaz mum ışığının gölgesinde
Ben, şairim diye de böbürlenme
Sadece aşk dökülsün dizelerinde
Manzum hikayeler bitince
Şairim, al kalemi eline
Vur, yaza yaza dikine
Gülüşlerin yansır katmer katmer
Şakayık güllerinde
Bırakırsan beni,
Dönerim Sahra çölüne
Hasretliğin matematiğini hesaplarım
Fiziksel gücümle
Kimyam bir işe yaramaz
Biyolojimin canlı gözünde
Ve tütersin tütün gibi
Çektiğimde içime!
Şairim, al kalemi eline,
Vur, yaza yaza dikine
Ayrılamam, yapışmışım sana
Diskimrat gibi çözülmeyen bir denklemle
Cesaret edemez, seni yazmaya hiç bir alfabe
Alfa’yı geçtik,
Gönder beni beta ve gama
Işınlar içine!

H. Hüseyin Arslan - 25.10.2020