YÜZÜMÜN AKSİ VURUR PENCERE BUĞUSUNA...
‘zaman
Dönüşü olmayan bahar misali savurur yapraklarımı…’ İnadına yaşamak vardır Yaralı bir kuş gibi toplayarak yerden sen’li kırıntıları Ve sonra ölmek açlıktan Kalabalık bir savaş meydanında -yara alarak sen yanlarıma- Ölmek! ‘Her biten nefeste Avuçlarıma dökülür teninin hayal parçaları’ Gözyaşlarım dindirmezken korları Nasıl da küllendi mısralar Bir yıllıkta kaybolan fotoğraf gibi Bırakıp gittin beni karanlığa Şimdi sensiz kalmış yüzümün Aksi vurur pencere buğusuna… ‘zor Her defasında başlayabilmek yeniden’ Ayağa kalkıp silkelemek Senden kalan tozları üzerimden Ve daha yürümek nedir Bilmezken… ‘gündüzü bağlayabilsem geceye Gece sabahı bulmaz sensiz bu şehirde’ Gittin… Ellerimde paralandı düşlerin Öylesi hızlı Öylesi aniydi ki gidişin Kara haberden daha tezdin… Belki sol yanımda hala gülümsemektesin Fakat dünlerime ayna tutmuyorum artık… Bugün çok özledim seni, Gözlerinden yaşları süzülen yüzümün Aksi vurur pencere buğusuna Hala… Aslıhan GÜREMEN |
Çok güzel bir şiir olmasına karşın cok hüzünlendirdiği için..!