ANNE ELLERİMİ TUT
donuk bir tebessüm yerleşmiş çehreme
aynalar bana yalan söylüyor hayatın zorbalıklarına direnemedim anne beni en çok yalnızlık boğuyor hadi al kucağına,söyle neden umutlar her gün soğuyor? beni bu hayata getirdin ama anne yüreğimde hep acılar raks ediyor açık denizler öldürür sevgiyi deme artık yalanlar kıyıya vuruyor hani evimiz hayal şehirdeydi anne? bu çirkinlikler diz boyunu aşıyor bir şeyler oluyor yüreğime gölgem de matemde,gölgem de korkuyor ellerini verdin mi filizleniyordu tohumlar anne artık ağaçlar çiçek döküyor tut ellerimi,ısıt ellerimi ellerinle bak penceremde güneş yerine hengame doğuyor al beni tekrar karnına,koru beni anne şimdi beni en çok yalnızlık boğuyor |
bak penceremde güneş yerine hengame doğuyor
al beni tekrar karnına,koru beni anne
şimdi beni en çok yalnızlık boğuyor
tebrik ediyorum duygu yoğunluğundaki güzel şiirinizi.
muhabbetlerimle.....