ÇOĞUL OLAMAYANBu sabah güneş Sinsice girdi penceremden Hafif bir rüzgârla Savurmak istedi sana dair ne varsa Yapamadım Sensizliği ellerimden bırakamadım Sahip olduğum tek şey bu olunca… Sevgiden yoksun nağmeler fısıldadı kulağıma Saatlerce, saatlerce durmadan An be an gözlerimde gözlerin Bekledim, öylece bekledim Duruverdim Gidişinin yansıdığı duvara karşı Kalbim ve yitik bedenim… Bitirmedim ben sevgileri, bitirmedim Çoğaltmadım hiçbir zaman nefreti İçimde taşıdım Senin yüreğinde taşımaya korktuğun Büyük sevgiyi Sevdim, evet Cesaret edemediğin kadar hem de… Bekledim ben her gece, seni Sor kaldırım taşlarına Epey ıslanmış olmalı yaşlarımla Gitmedim ben senden Benden gittiğin gibi Terk etmedim yarınları Sevdim, sen olmasan da Sevdim senli umutları… Dayandım Senin gücünün yetmeyeceği acılara Yapayalnız ayağa kalktım Sen gibi, bir ele muhtaç olmadım asla Evet, aktı gözyaşlarım Ama en gerçeği, en acısı yüreğime aktı Sen göremezsin Bilemezsin… İzledim, yıldızların kayışlarını Her gece döküldüler birer birer Sen çoktan kapamıştın güne gözlerini Oysa benim için daha yeni başlamıştı kederler… Sen yakınırken ayağındaki küçük bir çakıl taşından Ben büyük kayaları deliyordum gözyaşlarımla Sen isyan ediyordun her şeyde neden ben diyerek Ben şükrediyordum daha da kötü olmadığından… Özür dilerim Hep tekil şahıslarla anlattım sevgiyi Biz hiç çoğul olamadığımızdan… Aslı GÜREMEN... |
Biz hiç çoğul olamadığımızdan…
çok güzel bir şiirdi tebriklr