Karanfilin Ahıyakamdaki bu ölüme aşık karanfil kimin kimin okunmuş toprağının ahı yapıştı ayaklarıma susun aynalar susun çağırmayın beni bu ben değilim böyle bir cehennemi taşıyan ben olamam sıfatında kirpiğine düşman kesilen al giyinmiş bu bakışlar da mı benim peki ya deliliğe doyumsuz bu karabasanlar susun aynalar susun fısıldaşmayın kulağımda yeter bir kere daha değerse birbirine gözlerim kaldıramam ruhumu teslim ederim siyahlara rüyalar var ellerime tutuşturulmuş kimin rüyaları ki bunlar ben yandıkça kar olup düşer yatağıma gece vahşi gece canını çekişirtirirken yıldızlardaki dilek tozlarının ola ki içimdeki sese kanıp da bir hayalime dokunmak isteseydim eğer kurutan ben olacaktım gökteki yıldızların soyunu sopunu oracıkta ah keşke keşke söyleseydi biri bana ama kimse söylemedi ki mezarlıktan açan hiçbir çiçeği alıp da sakın takma diye yakana uykularını kaçırırsan eğer ruhların alırsın ahını bir daha da gecelerin varmaz sabaha ah bu doyumsuz ellerim ah benim kendini bilmez benliğim kimin söylesene yakamdaki bu ölümün rengine aşık karanfil kimin mezarındaki toprağın ahını bulaştırdın ayaklarıma bir ucu kırılmış mermerin üzerinde adı yok diye ne sandın ki içindeki cesedi basacak mıydı bağrına (a) y... |