S/onsuzluğa mahal veren bir düştü mevsimin sönük ferinde bir s/üzülüş belki de ve devasa kanatlarında aşkın, pençelerinden kendimi alamadığım o metruk rüzgâr ve işte yeniden düştüm bir düşe derken t/aşkına veryansın ettim çünkü çaresizlik ve hasretti benim öznem en çok da ben olmaya yeltendiğim kimi zaman ben olmayı tehir ettiğim sair düş…

Sözcüklermiş marifeti aşkın
Belki de rahmetin ta kendisi
Uzantısı hayatın hele ki güne dip not eklediğim
Güncemde kaykılan bir eksen ki…

Mağdur düşlerden ördüm ben mevsimi
Mevsim olmaya özlemimi de yitirdim
Aslında yiten de yeten de zamanın kabarık örtüsüydü
Ve İlahi bir ateşte aşka düşen imlecin
Tevazu yüklü gölgesi:
Şiir olmaya meylettim önce
Öncem olmaya meyletti kalem
Kapıp koyuverdiğim sözcüklerden firar ettim sonra.

Yalnızlık keten helvamdı
Ve hala oyuncak yüklü kabrim
Ki ölmeden girdiğim derin bir özlem
Karanlığın hicvinde demlendiğim
Aydınlık olmaya meylettiğim
Sızlasa da yaram
Daha çok kanamanın yollarını arıyordum
K/anmak hep güzeldi aşka
En çok da kendini yanıltan bir gök taşı
Düşerken başıma
Gülümsemek en mutlu kederimdi
Kaderimde yaratıldığım bir gülde saklıydım madem…

Sırlar verip veriştirdiğim dünüm
Dün olmaya meylettiğim her yeni günde
Aydınlık bir yarın örmekse basireti b/ağlanan mutluluk
Ne de olsa mutlak bir kaygı ve sayıydım
Ne asal ne asalak
Aşkın aklı kaç karış havadaysa
Endamlı bir düştü gördüğüm işte
Hayatın ritminde bir çentik bir çizik
Attığım öğretmen edamla
Öğretmekle öğrenmek arasında gidip geldiğim
Kaynattığım evren
Kaybolduğum o ıssız orman
Kendime çıktığım her çıkmaz sokak
Solumda köstekli saat
Ve somurtan bir çehre
Mutluluğa özlemim kendimce
Geçiştirdiğim ömrün fiyakalı yalnızlığı.

Her düşün bir göreni vardı
Her görenin de bir tanığı
Gözlerimde ela bir gülüşe sayıp sövdüğüm
Metruk yüreğimde lacivert bir gözyaşı
Geceye meylettiğim rüzgârdan yanaydı
Efkârım.

Aralıksız nöbette umut
Ve unut,
Demenin meali olsa olsa sessizliğime düşen sözcüklerim
Ne ölümdüm ne kötü
Ne vardım ne yok
Yok olmaya muktedir olmaksa aşkın çapağı
Her örüntüde üzünç yüklendim
Özrümde saklı diri bir rivayet
Mutluluğa delalet ısrarlı bir gözyaşı
Her ne hikmetse aşkın da menkıbesi
Hüzünle yıkayıp yüreği
Özlemle duruladığım dört mevsimi.

Göğe adadığım bir aşk
Yerde yürüyen bir ağıt
Sevmekten ötesi olmadı işte olamaz da
Hele ki ruhum firardayken bir ömür bedenimden
Solmaya muktedir bir şiir daha döktüm
Yapraklarımdan
Bir de isyankâr çiy tanesi sapıma konan
Bir uğur böceği idi uğurum ve muradım
Çiğ çiğ yediğim acılar artık neyin uğruna
Şimdimle gömün beni ve şiirlerimle
Kat çıktığım mevsimin de beli büküldü madem
Bırakın da sefasını süreyim
Yazmaya aday bunca şiirin
Hani olur da düşer yolun dizleri titreyen
Dizelerin diyarına…