Kısık bir sesle fısıldadı rüzgar
Uyan ! Sana YAR’dan selam var

UYAN

Her gece bir hayal ile, uykuya yatarken
Sesin olsun istedim, beni uyandıran
Ya da okşarken saçlarımı
Bir günaydın busesi, dudaklarından

Ah (!) hayallerimin bilmecesi
Nasıl bir üryanlık bu ?
Saf
Yalın
Ve tertemiz duyguların doruğunda
Yalnız sen varsın
Hayalinse koynumda !

En kor alevlerinde yanarken hasretin
Bir de cehennemi düşünmek var, değil mi ?
Bütün günahları vursalar omzuma
Ateşi, ten’e değermi ?
Sensizliğin adı zaten
Yanmak değil de, ne ki ?!...

Ey ocağımın tütmeyen bacası
Şimdi hangi kuşa yuva oldun, kim bilir ?
Kim bilir, hangi mutluluk şarkıları söyleniyor üstünde ?
Bana nispet değil/bilirim de
Şu hasret var ya
Artık canıma, tak etti işte !

Had bilmez özleyişlerin
Izdırabı var yüreğimde
Git ve gel, beş adımlık oda
İki adımlık bir balkon
Ve açılmayı unutmuş bir kapı ardında
Sensizliğe hapsoldum
Yalnızlığa vurgun

Ey ömrümün darağacı
Hangi sehpayı beklersin
Boynuma sarılmak için
Ben daha rüyalarıma doyamamışken
Sen, her gece uykularımı bölersin
Bilirim !
En kor alevlerle yanan bu yürekle
Zaten
Ölüden farkın kalmamış , dersin !...

Haklısın !
Yok belki !
Ama bir umut işte !
Gelmese de
Bir selam gönderir diye !...

Bekle, ey ömrümün miladı !
Belki tutamasam da elini yeniden
Bakarsın aklına düşer
Ya da, rüyasını bölen bir sesle uyanır
Çıkar balkonuna
Saçlarından bir tutam koku alıp, verir rüzgara
Ve vurup kapıma
Kısık bir sesle fısıldar rüzgar
Uyan der !
Uyan ! Sana YAR’dan selam var ...

İbrahim ÖNÜÇ