güvercinler uçuyordu
içimin ağlat gökyüzünde
bir bulut gibi gülüşürdü edaları




hiç susmazdı gamzeleri
konuşurdu yürek haznesi ile
öyle tatlı öyle neşeleri ile



ruhuma yakın yağmurları
bir güneş gibi ansızın sabahları
uyanırdı çiçekli renkleri ile



doğustan
gökyüzüne yakın
ve yıldızlı gözleri ile




bir
bir özlemlerimi biriktirdim
söyle durgun suda beyaz aklar gibi



adımlarını sayıkladım
ince bir tül bezinde
yorgunluklarımı sakladım



her gece
bilemediğim
bir yerde




düşkün yemiş yamaçlar gibi
diri gergin bir soyut
karma karışık bir düzende



neyi erken yaşadım ise
onda parçalandı
bir yerim ve hep zaman




oysaki
gururu bırakmıştım
dünkü yalnızlık kıyılarında


usul usul geç dedim
uyandırma çakıl taşlarının yosunlarını
ve bir balık gözünde ağlayan denizi



kelebekler
nereye gider dedim
dizinde uyumuş melekler



öyle
garip bir sızı gibi
öyle işte sustu



oysaki
körpe ellerde nakıs edilirdi aşk
çeyiz sandığı ile giderdi gelin



kaldırımlar yine boş sıralı
iki mevsim bir kıs ve bir kanat sesi
gece ağlakmı yoksa hüzün mü ben sessizlik



ve
hep bir kedi gününde
misafir olan ben