Güvenilen İnsan (el Müheymin)
El Müheymin,
Kâinatı hak ve adaletle yönetti, Mümin’i de kâfiri de koruyup gözetti. Lakin ey, cennetten kovulan lanet, Yalnız sana verilmedi, bütün yaratılanlar için, Yayılıp döşendi bu arz, bu sema… Yakıp yıkma diye uyarıyor şimdi seni ulema! Değil görülenler kehanet, Sayende tek tek sayılır oldu kıyamete dair alamet… Ey, cennetten kovulan lanet, Diğer memeliler gibi, Senin nihayetin de kemik ve etti. Lakin sana verilen işlevi farklı dil, Ve farklı işlevli beyin, fark edilmene yetti. Özün çamurda olsa güvenildin Ve sen görevlendirildin, Yeryüzünü koruyup bezemek için. Ve bırakıldın bu güne değin hür. Lakin o güveni hiç hak etmedin, Çünkü senin karakterin riya ve küfür! Bre lanet, Kirlet, Katlet, Zulmet, Bu ne biçim bir kültür! Allah’ın nizamına dil uzatırsın ha, seni ağzı zifir, Kabir azabından da, Allah’ın Gazabından korkmazsın ha! Bacakların birbirine dolaştığında görürüz seni bre kâfir? Necip Zeybek Hikayesi: Allah’ın yedi güzel ismine atfen yazılan şiir serisinin üçüncüsü) Zeybek Necip Bu eser yedi bölümden oluşur. Allah’ın yedi güzel ismine atfen yazılmıştır. ilk şeklinde Ayetlerden olduğu gibi alıntılar yapılmıştır. Bu durumun dinen sakıncalı olabileceği düşünülmüş ve ayet mealleri hatırlatacak şekilde dini terimler kullanılarak şiirin doğal seyri sağlanmıştır. İnşallah dinimizce sakınca yaratacak bir ifademiz olmamıştır |