SEN YOKTUN
Bu gün burası buram buram sen koktu
sen yoktun Senin adını nakşediyordu gökyüzü sen yoktun Puslu bir hava deģil bildiģin çarpışıyordu semada yürekler sen yoktun Şimdi kuruldum herzamanki köşeme loş bir gece pencerem açık rüzgar dans ediyor hüzünlü perdemle sen yoktun Tavandaki avizeyle kavga ediyor sensizliģim olur olmaz çatışıyorum dilsiz uşakla sen yoktun Aynadaki ben onlada kavgalıyım bu gün bu gün olur olmaz çatıyorum herkese sen yoktun Halının desenlerine ilişti gözüm seni resmediyor herbir ilmeģi sen yoktun Duvardaki saat sürekli değiştiriyor zamanı onada kızdım sen yoktun Sonra geceyle kapı onlar bile zıt birbirine gece çekmiş üstüne siyahları kapı bir gelin edasında beyaza bürünmüş sen yoktun Gece yorgun düştü yüreğimde sabaha kapanmak üzere sevgili sen yoktun Savruk cümlelerin dilinde özgürlüģün şehrinde sahi sen neden yoktun |