Bir göç alfabesinde geçimsiz kanatlarımla uyamadığım sürüdeki en dik başlı alıntıyım ve duygularımın yarattığı izdihamda büyüdükçe büyüyor kaygılarım: tüm lal satırlarda lanet okuyan iblisin karanlığına tav olan insanlıktan men ediyorum içimdeki mevsimi ve kopan kanatlarımla savrulan yapraklarıma söz geçiremiyorum tıpkı aşka geçiremediğim söz gibi ve büyümekle iştigal açtığım parantez bir de içine sığdıramadıklarım tıpkı içimdeki t/aşkın gibi…

Uğultular sersemletiyor tüm evreni:
Bir kozada saklı adil düzen…
Bir kazurat ise yenilgi…
Ellerim ne titrek ne savurgan
Bir hadis öykündüğüm ve huzur peşine düştüğüm:
Aşkın bekasında c/esaret bulup da söyleyemiyorum
İçimdeki saklı ihbarı.

Ket vuran yetmedi kat izine yol açan:
Ütülediğim acılar hala buruşuk
Hala solgun içimdeki nizam.
Kör alfabe lehimlediğim her harfte saklı yenilgim
Yanıltmamak adına susuyorum
Yeren kimse yetmedi vuran yerden yere
Ne halıyım ne serili paspas
Pespaye gölgelerden alıp hırsımı
İçime kapaklanıyor şiir ve gece.

Bir yitimde saklı yetimliğim
Baba, demeyi özlediğim bir iklim:
Acılar ve soru işareti:
Düş ambarında tırtıkladığım bunca isyan
Elbet tutarsız insanoğlundan bana yansıyan
Ve biliyorum ki:
Bu, ben olamam.

Bir düşün tüp geçidinde infilak edecek içime
Tıkıştırdığım zaman
Yetmedi; boyutsuzluğumla hemhal
Bir radar misali ölçüp biçtiğim her duygu
Akabinde görmeyi ummadığım rüyalar
Tepe taklak düşmekle de eş değermiş yalnızlık
Ve kanatlarım beyaz ve kullanılmamış
Bir kuştan öte kışkışladığım nice duygu
Kuş bakışı doğduğum nasıl da doğru
Akabinde ait olmadığım devran
Haklarını saklı tutuyorum ruhumun
Erişilmezliğimle ket vurduğum bir mühür
Gel geç aşklara gülüp geçtiğim
Sancılı bir düşün de son kırıntıları.

Varlık yokluk arası gidip geldiğim bir insan pazarı
Latife yapan da yok hani etrafımda
Sancılı bir yokluk ç/ağrısı
Aidiyet duyguma ihanet eden çengi
Az evvel lades dedi içimdeki şarkı
Kimliksiz ve kayıtsız bir ihbar
Nereden gelip nereye gittiğim belli değil işte
Göç mevsiminde bir yangınsam
Uğursuzluğumla kanıt topladığım o düzlem
Yarın olmak artık ne hayal ne de elzem
Göç kurbanı bir düşüm
Görmeyi ertelediğim her yeni günün da mağduru
Yetim bir iklim:
Kasıtsız sevip yaşadığım bir ömür
Ve sonlanmaya dair ansızın.