GÜZ GİBİ


Ve yarını görür gibi
Göz atar gibi yalnızlığıma
İçinden düşüyorum gözlerinin
Bir sigara dumanından yükselir gibi
Griye boyanıyor gökyüzü
Neredeydi hani o sevgi dolu mavisi
Nerede o ılık nisan yağmurları şimdi
Suladığım bahar çiçekleri
Mis gibi kokan büyülü gülleri
Sesi, teni, elleri
Nerede şimdi.


Ve gece
Düşmedikçe başım uyuyamam sandım
Ne zordu unutmak
Unutabilmek için yastığa sarılmak
Zorla kapatmak gözlerimi
Adeta hıncahınç direniyorumuşum gibi
Kıyısından bakıyorum gözlerimin
Usulca uykuma dalıyorum
Bak yine her şey aynı
Ve yine aynı şehirdeyim, aynı sokakta
Aynı koltukta oturuyorum
Ayakta uyuyorum, konuşuyorum
Kes diyorum başımı
Dayanamıyorum.


Bir bakış
Her şey göç eder gibi gözlerinden
Yollara düşer gibi uyanıyorum
Bir fincan kahve için
Kır çiçeklerini kandırıyorum
Yalnızlığımı kokluyorum
Anladım ki tüm sözler bitmişti
Tek bir şarkısı kaldı geriye
Bir de dinlemesi.


Zor geliyor işte
İster istemez silmesi gözlerini
Silerken gizlemesi
Ne zor kendini kitlemesi.


Ne kaldı ki şimdilerde temmuza
Herkesin özlediği o güneş
Biz birbirimizden gittikçe
geçtikçe kendimizden
Yakacaktı içimizi sessizce
Ve ben kışa derken, sen yaza
Boş ver
Giden gitti artık.
Sen yazıldığı gibi yaz kal
Ben güz gibi gidiyorum artık.

.

.
.
.

GÜZ GİBİ - Mert Zafer Cansever - Mawish Şiirleri