SEVİLMEZ Mİ?
Meri keklik dağda, çalımla öter
Gül, çiçekle, çocuk; sevilmez mi hiç? Ayrı kalsam her an, gözümde tüter Gül, çiçekle, çocuk; sevilmez mi hiç? Bu kuralı koyan, insan aklıdır Sevgileri, gönüllerde saklıdır Her birinin rengi, farklı farklıdır Gül, çiçekle, çocuk; sevilmez mi hiç? Kâinâtı, elvan çeşit boyarlar Canlı/cansız, ne söylesen duyarlar Çevresine güzel, koku yayarlar Gül, çiçekle, çocuk; sevilmez mi hiç? Mütevâzi ol da, yürüme dikçe Yerini doldurmaz; ne altın, akçe Biri gönül gülü, diğeri bahçe Gül, çiçekle, çocuk; sevilmez mi hiç? Gönüllere, gülfidanı dikerler Öyle tatlılar ki, sanki şekerler Kuzu gibi, keklik gibi sekerler Gül, çiçekle, çocuk; sevilmez mi hiç? Her şeyin küçüğü, sempatik olur Sen sen ol kimseyi, gel üzme n’olur! Kendin sevdirmeye, onlar yol bulur Gül, çiçekle, çocuk; sevilmez mi hiç…? 28/05/’20 Hanifi KARA |
Bırak ara ver Felsefik sözlere.
İlham alacağız elbette bu tecrübeli
Duygulu İhlâslı kalemden.
Selâmlar
Saygılar Sunuyorum.