ZÜLÜFLERİ KARA MELANKOLİNİN
en çok denizi severim ben
kıyıya vurup köpürmesini sevincini, neşesini deniz küsmez insana ne üstünde kulaç atana ne de kumsalında güneş banyosu yapana çayı ise açık severim ben seni çok koyu sevdiğimden midir nedir keyfim yoksa boğazıma bir şeyler düğümleniyorsa buluttan nem kapıyorsam yine ne oldu diyorsam inan senin hasretindendir zülüfleri kara melankolinin kırılgan yüreği de boşalmış arı kovanının uğultusu ve tutuklanmış şarkılar ruhsuz aman görgüsüz natamam gibi kimsesiz iklim minnetsiz mevsim çatlamış dudağın sandal sefası yarımadası çatlamış münzevi bir hayat hiç bir deşifre büyük konuşmasın bana da hava atmasın ben zaten boyumun ölçüsünü çoktan almışım |