PastaValarus sevgilim Senin o müthiş taşakların beni sulandırıyor Ve ay karanlıkta götünü açtığında O umulmaz tuz ve içtenlik Nefes ve yanılgı O malia suyu değdiğinde kasıklarıma Yalnızlık mağaralarda Sağanak ve okşayış, çürük el Taşlaşmış gövdene dokunuyorum Bir yeryüzü ayeti gibi Afyonlaşmış gölgelerimizin ölü yapraklarına bakıyorum. Sevgilim valarus neden bıktığını söylüyorsun Çok kalbim kırıldı Ve malia suyum geri çekildi aniden İdrar töreninde felç olmuş o anlara doğru. |
Tebriklerimle şair