Dünyam yalnız bir sözcük
Gece olur, uykularım nöbetleşe gelir
yalvarırım perakende rüyalarıma aklıma Annem gelir öksüzlüğümün yeri anne rahmidir benim! görmüyor musun alnından öpülesi sürgünüm saçlarımı yoluyor üşüyen düşlerim aldırmıyor musun kayalara vur, yeniden doğur beni uçurum oluyor günlerim Sen bu kentin rüyalarına girince yalnızlık ecel gibi gelir, ölümün nedeni herkes vergiye tabi iken üşümelerim duymuyor musun bilmezler kırlara uzanan ilk ışığı hutbeler veriyor bana sevgi tüccarları bilmiyor musun çölde susamış bir ağaca dönerim artık her maktul benim Oysa ben kurtardım her sağnakta ıslanan kuşları, Ve açıklasam bildiklerimi iyi yürekli martısız kalır denizlerim... |