Yalnız ve zeki

Huyum kurumuş
Sen hala suluyorsun
Tövbe çekmeyi kes artık vicdansız
Bu bize çok daha önceden bulaştı
Şimdi yorgun
Dolu gözlerim
Aç bir kıtadın bir kaç mil kuzeyinde
Hiç olmadığım kadar irlandalı
Pas bir geçitin yamaçlarına
İlacıyım hidayetin
Hiç sahip çıkılmadı sana
Sıyırdı sadece kendi sıratını hikayelerin
Giz kalır kaçınarak
Okuyorum tabiyatı
Başladım bir işe istemeyerekte olsa
Ama çok ihtiyacım var
Bu şiirin başlığa kadar anlamsız bir sona

temizmiş ellerim
Sen hala siliyorsun
Süründü suratımıza her günahı kederi
Yırtılan ne varsa geriye
Çektik sinenin içerisinde sır bir bölgeye
Meğer tek kalınca anlıyormuşsun
Yaşamayı?
Kurtulmanın hayrını kim yordu?
Bir kabartmatozu pastayı nasıl bu kadar güzel kabartır?
Daha dün deniliyordu halbuki
Azaldıkça sana gülen gözü güneşin
Silindikçe bir bir sözlerinde nakaratı
Peşin peşin
Kalanlara eriyordu mağrifeti edebiyatı
Vurulmuşa dönerdin
Sorarsa sana içerde misin?
Bir çukur içindeyim diye bağırışların
Alevinde kabararak
Arkada bir köşeye çekildin
Ödedin vergilerini
Verdikçe verdin
Gün geldi avuçların boşaldı
Artık pişmişliğinde
Tutulmayı bekleyen ayın
Güneşte bir yer ayırmaya gelince kendine
İstediğimiz kriterlere sahip değilsin!

Aklanmışım
Upuzun seneler sonra
Sen hala karalıyorsun.
Bu nasıl bir kin!
Çektikçe çektin girdabına
Karantinan dışında olmayı diledim bu gece...
Sarılmayı bile inan özledim nefretine,
Küçük gözlerine baktım yine geçmiş fotoğraflarımda,
Masumluk tek onlarda kalmış.
Dokunmam!
Seyirlik kalsın
Kalsın aman
Bulaşma bana
Bu yıl beni benden almış
Kusura bakma ama sana bidaha katlanamam
Karadul sfatında tanınırsın
Çocukluğum sokaklarında
Korkma takılmam...
Bağlanmam asla tuzak ağlarına!

Değişiyorum!
Değişeceğim...