Siz hiç Tanrılarında ağlayacağını düşündünüz mü?

" GÖZYAŞI "

Dinlemedi Endiku efendisini
Düşürdü Gılgamışı narın içine...
Yandı bağrı, Endiku’nun tutsak edilişine.
Vardı uluğ Tanrı Enlil’in yanına...
Sundu sunağını...
Söyledi muradını...

Ey yüce hava Tanrısı
Hava’nın kendisi, rüzgarın efendisi
Ey Enlil Baba,
Pukku’m ölüler diyarına düştü,
Mikku’mu koruyamadım o da peşinden düştü.

Bulurum onları dedi kul’um
Endiku’m da peşleri sıra düştü.
Dönen olmadı toprağın bağrından
Ölüler diyarı yakaladı hepsini

*Namtar değildi onları esir eden
*Asag hiç değil!
Ölüler diyarının tanrıçasıydı onları mahkum eden
Pusular kuran, acımasız *Negal yakalamadı onları
Ölüler Tanrıçası, yanına aldı kuzularımı

Kahramanlık gösterdikleri savaşlarda
Meydanlarda düşman yenmedi..
Pukku’m mızrakla ölmedi.
Mikku’m başı kesilmedi
Endiku’m kimse önünde eğilmedi
Ölüler diyarı onları emdi.

Ama Enlil katı yürekliydi...
Gılgamış’ı dinlemedi...
O da bilgelik Tanrısı’nın huzuruna erdi
Enki, Tanrıların Tanrısı
Güneş’in Tanrısı Utu’ya seslendi.
Toprağın bağrında delik aç!
Ve yeryüzüne çıksın Endiku’nun Gölgesi

Ve Edniku göründü...
Efendisinin bedenine süründü...
Ağlamayı bilse Tanrılar, an işte bu andı.

^^_^^

( Gılgamış’la Endiku’nun diyaloğu buradan başlar. İÖ 3000 yılına ait çivi yazısı çevirisidir. Tarihte ilk tanrıların anlatıldığı metinlerdir. )

*Namtar, Asag ve Negal yer altının 3 kötü cinidir... Şamanizm gibi bazı diğer kültürlere örnek olmuştur.

Yeniden Uyarlayan;
M. C. ( Arkeolog )