" MA "

Önce Dilmun vardı!
Toprakları kurak!
İnsan’ın aç kursağı oldu tanrılara sunak!
Helâl kılındı insana kurban olmak!

Dilmun ülkesi saf bir yerdi,
Dilmun tanrının temiz bir eseriydi,

Dilmun ülkesi semiz bir yerdi,
Dilmun ülkesi aydınlık bir yer;

Toprağında sesi yankılanırdı, Nintu’nun
Dilmun’da sözü geçen tek oydu.
Kraliçe kendi bedenini ortaya koydu!

Enki’nin karısıyla yattığı yer,
İnsan’ın Tanrıya bedenini sunduğu
Kefaretin ödendiği yerdi, Dilmun!

Orası temizdir, orası aydınlık;
Dilmun’da sözü geçen tek oydu,
Enki’nin Ninsikil’le birlikte olduğu yer,
Orası yurt oldu, orası yuva!

Dilmun’da kuzgun sesini çıkarmaz,
Çaylağın aylak sesi duyulmaz,
Aslan öldürmez,
Kurt kuzuyu kapmaz,
Oğlak-boğazlıyan köpek bilinmez,
Tahıl yiyen yabani domuz görülmez,
Mavi gökteki kuşun yavrusu yoktur,
Yuvasındaki güvercinin başı yoktur.

Gözü ağrıyan “gözüm ağrıyor”,
Başı ağrıyan “başım ağrıyor”,
İhtiyar kadını, “ben bir ihtiyarım” demez,
İhtiyar erkeği, “Ben ihtiyar bir adamım” demez,
Yıkanmayan genç kız kentte hoş görülmez
Irmağı geçen geri dönemez,
Ustabaşı hata yapmaz,
Şarkıcı ağıt yakmaz,
Bu kentin çevresinde hiç yas tutulmaz.

Gel gör ki burada tatlı su bulunmazdı.
Yakardı Nintu, Bilge Tanrı Enki’ye!
Su getir Dilmun’a
Kadının olarak varayım huzuruna...

Arzı kabul edildi.
Onun kenti suyla doldu,
Dilmun kana kana içer artık suyunu,
Acı sular tatlı çaldı.
Yerden fışkırdı yeşillik ve niğmet
Tarlaları ve çiftlikleri üretti ekinler ve tahıllar!
Onun kenti,
Ülkenin rıhtımları ve sahillerinin evi oldu, bak!
Dilmun,
Ülkenin sahiden sevilen yeri oldu, bak!

M. C. ( Arkeolog )

*" ENKİ VE NINHURSAG: SU-TANRISININ İŞLERİ "
Sümer mitolojisinin en karmaşık ve karışık destanıdır. Sümer toprağı dışında kalan Basra Körfezinin doğu kıyıları olduğu düşünülen bir yerden bahsetmektedir. Yunan mitolojisinde Su Tanrısı Poseidon olarak karşımıza çıkan Tanrı’nın doğumunu anlatır. Burada destanı keserek önce tatlı su için ödenen bedel kısmını vurgulamak istedik. Tanrı’ya sunulan ilk insan adağı örneğini burada görmek mümkündür!

Katkıları için Üstad "Han AKÇADAĞ’a" teşekkürü borç bilirim.