" İNSAN KOLAY ÖLMEZ "

Enlil, insan yutan ırmağın
Karşı kıyısında beni bulamaz, dedi.
Karşı kıyıya kimse bakmaz, dedi.
Sandalın adamına emir verdi:
Ey sandalın adamı, küreğin civanı!
Ey suyun adamı, iktidarın hası,
Kraliçen Ninlil geliyor;
Sana beni sorarsa,
Nerede olduğumu söyleme!

Ninlil insan yutan ırmağın adamına yaklaştı:
Ey sandalın adamı, küreğin civanı!
Ey suyun adamı, iktidarın hası,
Enlil, heybetli kralın, nereye gidiyor?

^^_^^ ^^_^^

Ninlil, Dünyanın anası, ölümün efendisi
Dirinin dadısı Ninlil
Bunca doğurganlık niye?
Şimdi insanın zihnini kim diriltir?

Nanna, Ay Tanrısı
Ninazu, Ölüler Diyarı İlahı
Nergal, Ölüler Ülkesi Kralı

Ve daha niceleri...
Yediler insan körpelerini...

Bir serüvendir çoğaldı, Tanrı!
Her çocuğu insan’ın kundağına sardı.
Oysa hepsi ucube bir sanrı...

(( 152 dizelik metinden oluşan HOŞ MİT’inin (4.) bölümüdür. Kaynaklarda "ENLİL İLE NİNLİL: NANNA’NIN DÖLLENMESİ" şiiri olarak adlandırılır. Burada parçalara ayrılmıştır. ))

Yeniden Uyarlayan;
M. C. ( Arkeolog )