KülŞiirin hikayesini görmek için tıklayın meğer
daha var olmamış masallarımı fısıldarken kulaklarına asla dolmayacak bir boşluğu giyiyormuşum ruhuma beni gidişine hazırlayacak hiçbir yol yoktu bu yüzden tüm vedaları ceplerime doldurdum ve kemiklerindeki en yakıcı acıları ellerimle okşarken kulaklarına daha var olmamış en güzel masalları fısıldadım ateşin gerçekliği sarmalarken bütün bedenini küllerin ise yeniden doğuşları için hazırlınanıyordu ve o an tüm vaat edilmişliklerden arındırabilirsem eğer zihnimi rivayetlerin en güzel bahçelerinde seni yeniden uyandırabilirdim küller toprağa toprak küllerine karıştı unutulmuş bir zamanda tüm gözyaşları sanki hapsoldu binlerce toz tanesi gibi uçuşunca havaya bütün anılar Işte o an sonsuzluk avuçlarımdan kaybolmuştu sonsuz bir döngüydü biliyordum bu içine düştüğüm sanki her şey başka bir zamanda yeniden başlıyordu toprak küllere küller toprağa doyarsa dedim bir gün her yarım kalan şey belki de bir bütün olacaktı |
toprakla külün karışım ritüeli
dünya döndükçe kesintisiz devam edece
ama
her yarım olan şey bir bütün olamayacak
ve yer yüzü ve gök yüzü şahitlik edecek buna
tebriklerimle