Arafta
Var ile yokun arasında araftayım.
Yedi gök, her bir gök ayrı ayrı merdiven. Yedi gökü basamak basamak çıkayım. "Yok" nurdan boşluk, kesildi ayağım yerden. Sorularla, cevaplarla bir araftayım. Selam olsun sana, gökteki esrarlı can! Ne yaparsın? Kalptekini göster, bakayım! Dinginliği ve huzru vuslata varmaktan. Bir mekan içimde zamanla araftayım. Bir de gördüm ki gecede yokmuş gündüzde. Kimsesizlik hırkası üstte, kalakaldım. Ey varlık söyle! Söyle nerdeyim, nerede! Yer ile sema arasında araftayım. Bir nöbetçi, mukaddes olanı koruyor. Eve gitmek isterim, sanma yabancıyım. İşte tanışıklık, işte güven; açıyor. Akıllılık ve de delilik; araftayım. Manası yok, zamanı yok, ötesi yok, yok. İzahı arama, yok! "Yok"tan yaralıyım. Kanar kanar geçmiş yok, gelecek yok, derman yok. Mesut Tütüncüler DENİZLİ 31.01.2020 |
sahibi olmadığımız ne ise ve de
göğün konuşlandığı yürek ve de ayaklarımızın yerden kesildiği.
selam ve saygılarımla dost şairim
ne güzel bir esinti idi yürek nameleriniz