Kanayan Yaramız
İnandık, özümüz Yaradan’ın nefesinden;
Ondan olan onunlayken olmaz mı payidar; Heyhat, çıkmak istesek şu günah kafesinden Hep bahanemiz hazırdı; "Zamanımız mı var?" Her solukta şu anın kıymetini bildik mi? Şükredip de hakkıyla içimizi aldık mı? Ah, suçu nefsimizi attık, ona yüklendik! Nefsimiz el değildiki; bizden bizimle var. Sonunu düşünmedik, boşuna büyüklendik. Nefs akla hizmet ettikçe olmuştur manidar. Onunla tanış olup yine de dost kaldık mı? Hiç aklımızı başımızı alıp daldık mı? Mesut Tütüncüler DENİZLİ 14.10.2024 Okuyan, yorum yapan tüm kıymetli dostlara selam olsun. Sağlıcakla kalınız. |
Tebrikler Saygıdeğer Üstadım...Anlamlı ve güzel bir şiir,kutlarım...Selam ve saygılarımla...