KİMSE KÜSMESİN
Kendisine âşık, öten bülbüle
Seher vakti açan, güller küsmesin. Meyve yüklü dalı, elbet taşlarlar Densizlik yapana, dallar küsmesin. Beni yakan, gözün ile kaşındı Özlediğim; hem toprağın, taşındı Göz ufukta, baka baka aşındı Çok beklettin diye, yollar küsmesin. Bize uzak değil, Dârende, Gürün Ben çobanım dersin, nerede sürün? Bizden nazlı yâre, selâm götürün Dosta doğru esen, yeller küsmesin. Sana akıttığım, tüm kanlar helâl Söyler misin, ne bu hiddet bu celâl? Gökleri süsleyen; yıldızla, hilâl Bayrağımın rengi, allar küsmesin. Hak galebe çalar, bâtıllar siner İşte tam o zaman, dertlerim diner Rahmet elbet bir gün, sana da iner Suya hasret kalan, çöller küsmesin… 26/01/’20 Hanifi KARA |