sanırım y kuşağıyız değil mi??

ülkemizde ilk çizgi filmleri gören çocuklarız.

dengesini bozan neydi bizim neslin?

veya dengeye getirebilecek miyiz dünyayı..

biz geçiş kuşağı olduk.

köprü gibi.. hani anadolu bir yarımada ve üç kıta arasında bir keşisim denirdi ya....

bizler de öyleyiz..

terazinin iki kefesinde de varız.. ve dengeyi bozabiliyoruz, biliyorum..

dengeyi de sağlayabilyoruz aslında..

isterse; başarır derler bizim kuşak için..

lakin neden yenildik veya yenildik mi??

sabah okuduğumda şiiri bir pürüz görmüştüm..
yeniden okuyunca göremedim o pürüzü( kendimce tabii)
neydi gördüğüm kusur, şimdi ise göremediğim..

sabahki ruh halim ile geceki ruh halim arasındaki fark mı??

git gel dalgaları gibiyiz..

ne derya tam sevebiliyoruz, ne de kumsalı..

biz dalga olmayı seviyoruz sadece...

deryada fırtına çıksa döveriz sahilleri
süt liman olsa severiz ..

çok güzeldi zıtlıklar..
kedileri havlatmak
köpekleri miyavlatmak..

algımız farklı mı bizim..

tanrı denilenden yorulmuşluğumuz ise bir başka dünya..

çok uzattım ...

yine de acıtıyor gibi görünse de acıtmıyor aslında bizi hiç bir şey.
acıya bağışıklığımız zihinsel ve görsel...

o yüzden hayal insanlar diyecekler bizlere bir vakit sonra..sanıyorum..

selamlar ve huzur bırakıyorum..
kaleminize sağlık..

Ne zaman sizi okusam, mideme bir yumruk yiyorum... ve bu, çok iyi bir şey inanın!

Sevgilerimle...

şiir tescillemiş dengenin bir kavram olmaktan çıktığını....bu sebepten bu kaldırımları dengelesektemi seksek dengelemesektemi diye sorar olduk... yani skyı black yürek kaldırımların emeklemeye, sokakların yürümeye başladığı sürreal bir kadro kafasıyız artık... çıkmaz sokaklar bile çıkarları uğruna çıkyor:)

eyvallah...