çakıl taşlarıyani saklı bir kent işte içimde her mevsim yakılan ateş sessiz sakin uyuyan devler ve ellerin öldür nidasına inat üvey de olsa annemin göğsünde bulduğum kuş kardeşimdir oysa bir içim suyumuz var ateşe direnme huyumuz umut olsa olsa şu kelebeğin kanadındaki toz kadar belki de doymak duvarda asılı kalburun döşünde kalan ekmeklik un kırıntısı kesinlikle eteklerindeki taşı bir çocuk bir dağ olunca döker |
uyanık dirim düşler...
kor ateş hep şiir..