toplu intihar yanılsaması.. intihar değildir bir şairin intihâlle imtihanı buğz eder ilhâm tanrısı kadim mısra alacaklısı şiir pervazında ki serçe kanatlarına tanıdıktır muhbir cesediyle çizilen eşgalleri ıslak ruhun siyah-beyaz fotoğrafları örseler profesyonel kaldırımları vakitsiz uyanır üzeri gazete serili melânkoli tümcesi alıp pullar berceste sızısını ve armağanı olur lisan-ı dört köşeli bir şaire ! sevdanın servet mirasında-tahammül s’üzen müzmin acılar vardır fakat şüphe duyulmaz mı sonsuza kiralanmış mutluluktan ? veda tınılı şiire çürümüş yağmurlardan bir başlık önerisi feyk atıyor romanın önsözünden bir ç’alıntı esinle ağıtlar dökülürken hüzün yaprağıyla mabedimiz bahçesine’ çağrısı duyulmaz takvimden firari yıllara umarla aramadan zamanlı vuslat kıyısını’yazgımın serenatı nakısa bir eskizle sonlanıyor.. emekleme safında beyaz bir sayfa pazar metaforunu izine çıkarma yanılgısında uyarı veriyor kalemsiz şairler kadim bir molada aşkın şiirsel ayrılığıyla ve ölüm gibi dizelerde finâl Nafile.. bekliyor ilhâmlar uçurumu toplu intiharları ... |
fakat
şüphe duyulmaz mı
sonsuza kiralanmış mutluluktan ?
güzeldi. kutluyorum. selam ve dua ile...