ÇİNGENELERKurdular obalarını bir ağaç gölgesine, Birkaç eşek, İki katır sırtındaki yükten ibarettir, Bütün taşınır malları… Boy boy esmer çocuklar, Kaplayıverdi meydanı. Az sonra dadanırlar, Bağa, bostana… Sonra ahaliyle başlar bir kavga! Seyrine doyum olmaz. Küfrün kültürünü oluşturmuşlar, Yıllar yılı… Kim başa çıkabilir ki! Karanlık imdada yetişir, Yorgunluk ve uykusuzluk susturur… Sonraki gün, Hiçbir şey olmamış gibi, Gezerler köyü Obanın esmer kadınları. Toplarlar paylarını, Helali haklarıymış gibi. Un, şeker, yağ… İtiraz edenin vay haline! Küfür ve hakaretle kurtulsa iyi! Köy, mezra, kom dolaşır, Yedi düvele rezil-i rüsva ederler… Erkekler tamirat işi bekler, Diş kaplar, Ayakkabı, elek, kalbur onarır, Bulurlar yolunu… Tahsilat işi biter, Denkler toplanır, Harekete geçer oba halkı. İstikamet komşu köy… Havadislerin her türlüsü onlarda, Çevre köylerin bütün dedikodusunu, Savuruverirler oraya buraya! Diline düşmeye gör! Çingene derler adına… Ömer Adar-2017 |