ERCİYES İLE TEKİR’İN AŞKI

İki sevgilidir,
Erciyes ile Tekir.
Yüzükoyun yatmış biri,
Diğeri dimdik ayakta.
Kucaklaşır, koklaşırlar,
Orta yerinde Anadolu’nun.
Yirmi milyon yıl oldu birliktelikleri.

Göğe değmiş başı Erciyes’in,
Toplamış başına,
Ne kadar sis ve duman varsa.
Ağrı’ya, Cilo’ya nispet eder gibi...

Erimeyen beyaz karları,
Hayat verir çevresine.
Sularıyla çiftçilere,
Otlarıyla sürülere.
Kayakçılara neşe verir,
Turizmciye ekmek...

Gözü Tekirdedir Erciyes’in;
Gönlü tutsaktır,
Korur ve kollar...
Serinletir yüreğini sevgilinin,
Karıyla rüzgarıyla.
İlham olur ölümsüz aşklara,
Beni ademden beri...

Tekir karşılık verir aşkına Erciyes’in;
Açar yaylasını koyun sürülerine.
Kaval sesi karışır,
Kuzu melemelerine.

Kurulur kayak tesisleri,
İnşaa edilir oteller,
Ziyaretçi grupları kaynar,
Mutluluk üretilir...

Başbuğ, Bozkurt’larıyla haykırır,
Tekir’den Türk yurtlarına.
Birleşin;
Kurun Turan’ı der.
Erciyes ile Tekir şahitlik eder.

Ömrü yetmez Başbuğun,
Yürür hakkın yoluna!
Biter kutsal haykırış.
Tahtına oturanlar,
Girer başka arayışlara.
Biter Turan!
Gelir ümmetçilik.
Erciyes üzülür!
Tekir yasa bürünür,
O gündür bu gündür...

Sonra hatırlar yastaki sevgililer,
Hayatın devam ettiğini.
Erciyes gülümser!
Tekir aşka gelir!
İnsana aş ekmek olur,
İş olur,
Para olur,
Erciyes ile Tekirin aşkı.

Ömer Adar-2018