Kalbim Uyu"ma
Kalbim uyu"ma uyma dünyaya
Bırakırlar öylece Kalakalırsın ulu orta "Dedim belki de bir yere üzgün üzgün bakmaktır dünya" Buraya ben kalbistandan geldim Kabristana gideceğimi bile bile Geç uyudum Erken uydum insanlara Feci rüzgar aldı ağrıyan dişim Acıyla doldu içim dışım Kar yağdı üzeri açık kalmış düşlerime Arada bi ağladım çocukluğumdan kalma gülüşlerime Baş başa kalınca kendimle En çok o zaman anladım Gözün kör olsun senin emi yokluk Akşamı gördüm de sabaha kavuşamadım Yokluğuna alışamadım varlığına ulaşamadım Yunus Beypınar |