Şu köpük köpük vuran deniz
Kuru bir kafa tasına su doldurur
Boşalır.

Seneleri martı gibi gökyüzüne vurup
Barutun kokusuna süngü bulayıp
İç çeker gibi uzaklaştık
Savaş meydanından

Rayete meyl etmenin derdini bilmedik
Kakül ü hoş-bu ile sarhoş iken
Çıban çıktı bir kahvehanede
Donup kaldık

Çıkrık sesleriyle
Küheylan dolu dizgin alevlendi
Saçlarını tüylerini
Ruhu sara sara geldi bir sarı krizantem
Küheylan alev topu
Coştu da geldi
Kılıcı çekti bir gazi
Suları yara yara gönülden
Kubbeleri aşarak
Seda ile geldi.


Kalkanın ucuna yıldız kement ettik
Alp yiğitlere selamı vere vere
Kan kokusunu can dokusu eylediğimizden
Hilal görünce kevser ırmağını andırır gözlerimiz

Düzün düzün ordu ile tammam oldu meydan
Başını top eden yiğitlere
Âh olmak düşer imiş
Yârin hicran dolu mendiline
Kan sürüp câna kement etmek
Tiğ sürüp kirpiğine
Zevk ilen imbiklenmektir
Şarabın adı...

Çıksa bir şems dağların burcundan
Gönül hançerini çıkarma sakın
Bir sim düşse yanağından
Gitme dur orada uzaklar yakın