Zaman Kağnısı
Ben bitmez sanmıştım, yanıldım oysa,
Bitirdi ömrümü zaman kağnısı. Göz açtım, kapadım birden altmışa Getirdi ömrümü zaman kağnısı. Görürdüm çocukken; "gün doğar, batar. Gündüzler tükenir, geceye çatar." Sırtına sırtlayıp hem katar katar Götürdü ömrümü zaman kağnısı. Sandım ki süresiz, macera filmi, Nerden bilecektim kelamı, ilmi? İşte geldi çattı onun son demi Yatırdı ömrümü zaman kağnısı. Her ömür taşıyor özlü bir kıssa, Ne uzun yaşadım ne de çok kısa. Bağlanmış kurala, işliyor yasa Yetirdi ömrümü zaman kağnısı. Menzile vaktinden evveli varmaz, Gizemli yolculuk her akıl ermez. Ararım bulamam gözlerim görmez Yitirdi ömrümü zaman kağnısı. 2020/1/Konya |