KlestiBelki Armonika’lar Gecenin kozasını yırtıp Sabahı çatlatan iskete kuşu Gelsindi o renk Beyaza bulanıp suretimizi Rengini rengimize katan alaşım Şimdi çök Şimdi çoktan çökmüştü Eski ahşap veranda Biçem dilinde Bir figür uykusuna inanmak gerek Katmanı çınlatan o ses Burada bugünkü gibi Beyaz çanlar santurlu mozika çalarken Eğilip gözlerime bak ey ğormoti Ayine dur Kökü üç, kökü beş Kökleri flanbur kokulu nevi cennetim Her parça gizin diyarı Sisi doğuran tanrıça ve paganlar gibi Dans edip yükseldik Ve kaybolduk. |