‘’Ölüm de bir şairdir, unutma!’’ (Alıntı)

Ölü bir imgenin kanatlarında
Ölümcül bir aşkın da kozasında saklı:
Marifet olsaydı keşke sevdanın tozlu yolları…
Hani, sırdaş gece ve sevdalı kalem
Yoldan çıkmış her yıldız
Çapkınca meşk eylerken
Öykündüğüm mehtapla
Geliştirdiğim yılların dostluğu.

Elbette münferit bir şiir olmayı ben diledim
Dillenen yüreğin de atlas yorganı ne de olsa
Görünmeyen gözyaşı.
Lades dediğim, ömrün güncesinde
Hurafeler dillenirken şehrin kehanetlerinde
Saydam bir tabaka olmayı şerh düştüm Rabbime:
Ne isem Allah katında
Makbul görmesem de insanların gözünde.

Sözcükler yalın ayak bir de
Şehrin ışıkları karanlığı delen
Makûs gölgelerden kaçtığım
Sığındığım şunca şiir:
Sarmalında ömrün ve közün
Salkım saçak özüm ve küllerim
Şafağa sıçrayan bir kıvılcım
Ölü endamları mevsimin
Bir hutbede ve de acıda nasıl da huzur bulduğum.

Kıvancımla sadık kaldığım İlahi Yol;
Adımla sanımla çıktığım hacizli şiirler;
Yedieminde saklı tuttuğum hazin güncem
Satılmışların şehrinden uzak bir vefalı huzme ki;
Karnaval tadında ölüm ve gece
Ne de olsa;
Ölümün ta kendisiymiş şiir:
Elbette şairin yalancısıyım
Lakin doğrularımla sadığım da kalemime ve Rabbime.

Ufkun hizasında kayıp mevsim;
Mevsim kadar kalıcı olmadığımı da sanmasın hani kimse:
Bahar tadında yüreğim
Sonbahara atıfta bulunduğum kekremsi düşlerim.

Acı kadar tanıdık da olamaz bana hiç kimse;
Vebali şiirin mi yoksa hüznün boynuna
Geçen bir ipe asıp da şiirlerimi
Bilemedim önceleri
Darağacından kendimi sarkıttığımı
Ve altımda yuvarlanan o imgeden sandalye:

Hani uzandığım gök kubbe…
Hani esrarlı sesi kıblemin…
Hani görünmezliğin indinde el sıkıştığım bilinmezlik.
Kaybolan nice ışık
Lakin sönmez de feri yüreğin.
Naralar savuran endamlı beyzade mademki şiirin
Kenetlendiği o taşlı yol.

Baş aşağı düşüp de gördüğüm her vecize
Işığın ta kendisi imandan gelen gücüm ve sevgim
Dar yollarında şehrin
Geniş bir pencere
Tünedikçe yüreğime tüm kuşları evrenin
Aslında kimselerin görmediği
O yoksun ve süzgün gözlerinde
Pervane olmuş minvalde bir tebessüm daha
Armağan ediyorum ben sevginin müdavimlerine.

Göreceli kabahatler dillenirken
Görkemli bir umutla
Bağışlayan Rabbime müteşekkirim
Yeniden başladığım ömrüme
Kulp takanlara son bir şans yürekten sıçrayan
Her kıvılcım.

Sefasını sürdüğüm hüznün kömür gözlerinde
Geceye hitap eden bir sevdalı manzume
Bağdaşık olduğum minvalde
Kürediğim kadar umudu aşkın nezdinde.