Nemrut’un o ateşi, İbrahim’i yakmadı
Bu işe ben de şaştım, koru ısıtamadım.
Tüm kalpler buz kesilmiş, vicdanlarsa ha keza
Ömür boyu uğraştım, koru ısıtamadım.

Sular kaynadı, coştu; demir su gibi aktı
Meteor yandı, söndü; gökte şimşekler çaktı
Ateş küreği ile, maşa elimi yaktı
Mangalda közü deştim, koru ısıtamadım.

Düne kadar inanın, usta değil çıraktım
Fıkıhla uğraşırdım, bu işlerden ıraktım
On binlerce yıldızı, gerilerde bıraktım
Kehkeşanları aştım, koru ısıtamadım.(*)

Bu yolun yolcuları, sorsan âli mi âli?
Göster or’da ne olur, Sen güzel o Cemâli!
Dalgalarla kabardım, tsunami misâli
Magmalar gibi taştım, koru ısıtamadım.

Boşa uğraşma KARA, her şey yatağın buldu
İslâm dışı tüm renkler, hapsi de bir bir soldu
İçim yandı, kavruldu; dumanım çıkmaz oldu
Aşk ateşine düştüm, koru ısıtamadım…!!!

06/12/’19
Hanifi KARA

(*) Kehkeşan: Samanyolu, süt yolu...