kadim duygulara eşik
ansızın çakan şimşek
karanlık değişik
kundaksız beşik

önce tazeciktir
sıcacık çay değil
kan sofrasına eğil
ekmek buğusundan geri


ilk önce çok acır
çok ağlarsın önce
kara bulut çökünce
o bir avuç toprağın teri

ve tekrar
bir tekrar
bin tekrar
sanma yağmur gölleri

acı içimizin kara hüneri


bıçak değil öyle soğuk
kurşun yağmuru değil
ölüm hiç sesi boğuk
capcanlı durur

yaşamak imtihanı akla zarar
görünmeyen yarayı kim sarar


zaman geçer
mevsimler geçer
içinde en gizli yeri seçer
bu yangın göz yaşın içer


sonra azalmaz acı
bakar kör bir umacı
üflemek değildi amacı

sonra yaş alırsın
sonra taş kalırsın
"kısmet değilmiş mutluluk
........sevmese de alışırsın"


kuytu da pusu intikam inadı
şekersiz çayın kekre tadı
buz tutmuş ellerin adı

sonu yoktu
alameti yoktu
kıyameti kendine
taş kesilir dedim de
yüreğimi çıkartıp atamadım

ki "ummadığım taş, baş yarar"
ölümden beter verdiğim karar...