‘’Azıcık gülümse, herkes bu çatlaktan sızacak ve onu yerle bir edecek! Buradan, yalnızca sevgi olan bir sevgi doğar mı hiç, heves doğar mı, özgürlük arzusu doğar mı, güzellik dünyamıza yürür mü, bir başkası bize sevinç verebilir mi…
Biraz uzaklaşacağım senden.’’
(Şükrü Erbaş)

Her alıntıda saklı gözyaşı
Dipçiği ile vurulduğum hüzün her halükarda
Başımın tacı.
Sevdalı şehrim, ütopya aşkım ve şaşkın mevsim:
Diri sancılarda gölgeleniyor yüzüm
Aşkla ve yoklukla imtihanı
Baş koyduğum hayatı ırgalamayan ölü metinler:
Baş şehri olsam ölümün
Güler miydi yüzü yoksa kanatsız doğamda
Gözümden sakındığım her sevda masalı,
Dirilir miydi, söyle hece hece?

İstirham ettim geceye:
Gel ve kucakla şu sefil benliğimi.
Ayyuka çıktı aşk ve seda
Lafügüzaf matemin göreceli serenadı
T/aşkın mizacında yüreğin
Şehre uçtu meleklerim:
Hani ait olduğum o şehre
Belki de şiir olarak doğmalıydım
Annemin okuduğu kitaplarda saklı bir masal
Kahramanı;
Gönül gözünde yetim seziler
Yetemediğim her kimse
Yüreğin közünde ç/ağlayan dilekler.

Irkım da aşk;
Dilim de dinim de aşkla sırdaş
Nihayetinde huzuruna çıktığım Huda
Asla gitmesin içimdeki yetimden
Yetemediğim kâinata ne yalan ne hurafe
En azından Allah katında yer bulayım
Demlendiğim ömre biat
Sevdalı bir sayaç benim k/alemim
Aşkın da dokunulmazlığı
Süt liman olsaydı keşke mizacım.

Kefilim ben bu sevdaya ve semaya;
Irmakların nezdinde ben sadece bir damla
Belki de ölümü örtündüğüm
Öykündüğüm de saklı değil hani hayallerimde
Yansız mizacım yansız yüreğim
Arkama serptiğim ne çok çakıl taşı
Lakin hala kayıpken ruhum ve aklım
Bir mizansen de mi saklı yoksa inadım?

Sökülen hecelere dikip de g/özümü
Sömüren nefislere benim saldırım:
İçimde kıyım
İçerlediğim mevsim
Gönül gözünde kalpten bir sayaç
Tekeri de kırık imlerin
Yaşadığıma biat
Yasadığım her gölgeden kaçıp da sığındığım
Bir mizaç.

Elbette yüreğin firarı tas tamam
Yazmaya meyyal satırlarımda
Köhne bir takoz
Hayatla arama koyduğum nicesi
Sefasını filan da sürmedim hani geçmişin
Ne de günün ve geleceğin
Umut saklı olsa da satır aralarında
Umulandan gerçeğim ve yalnızlığın da
Çırpındığı bir deniz:
Oysaki az evvel geçmiştim o dehlizden
Bilmeden yolum nereye düşecekse
Elbette yüzümden düşen bin parça
Savrulduğum artık hangi kıta ve hangi yassa
Yaşadığım kadar içimde büyüttüğüm aşkla…



Değerli hocama teşekkür ederim:

Bak yönümü çevirdim, gidişim kaf dağı mı
Tuzsuz helva gibiyim, gidiyorum boşlukta
Pürü dikkat dinlerken, solumu ve sağı mı
Yazdırırken katibe, çift rekatlı kuşlukta....
ishakaras