ANNEME SÖYLEMEYİN...Ölüm… Bir dilemma adeta Sürüngen yalnızlığın ilahı Düşen g/özden ve közden Satırlara yığılı acılar Sünepe gölgelerde saklı gizi de tetikleyen Bir küspe Zamana muhalif bir hatıra Gönülsüz yaşadığım mı tek gerçek? Latife yapsam keşke azizim: Sınandığım bariz Akil bir yönerge Akılsız başın da tevekkül yüklü özlemi Bir başkaldırı değil asla Üstelik istediğim ne ki? Ne hatırı sayılır bir gölge; Ne savruk bir dizede saklıyım ben: Şerh düştüğüm şu bitimsiz lanet İzafi yönerge Aşkın dahi sallandırıldığı Öznesi hüzün olsan bir güfte Bağışıklık kazanılası ne çok acı Sirayet eden şiire Kimselerin görmediği çağlayan gözyaşı. Muaf tutulduğum ne ki? Üstelik söylediğim bununla mı sınırlı? Kuvözünde ömrün Baş aşağı edildiğim bir izbe Şimdi nemi ile namı da karıştırmasın hani kimi fani. Barışık olduğum sadece Rabbim Uzaklaştığım da kendimden asla değil bir riya Rüküş bir cümle az evvel atıfta bulundukları Oysaki yolumu filan da kaybettim ben: Sadece kendime dönük yüzümde Hizaya gelmesi gereken hazin bir beste İçimdeki minval. İhanet ettiğim düş gücüm Ve dış mihraklar Oysaki bilmezler içimdeki gizli düşmanı: Şahit olan sadece Tanrı bir de sefil elem Yüklendikçe kalem Metazori bir iklim de değil oysa Sayfiyesinde yüreğin İhanet edilesi sadece rotam. Tutanaklara da geçsinler adımı Gülmediğimi de söylemeyin sakın anneme Ve bir de şair olmadığımı bilsin Titrediği o ilk günden beri üzerime Biliyorum ki üstümü örtecek olan bir şahika Kanatlarında asılı kaldığım kadar Sessizliğe biat olsa keşke Diri diri gömüldüğüm o mezar. |
Yaprak dökse de bir yanlar, bir yanlar bahar bahçe. Acı çekmenin en şiir tarafını okudum satırlarında güzel dost. Kullar anlamasa da olur Allah görüyor.
Şiir başlığı derin hüzün bıraksa da , şiiri yazan kalemin güçlü duruşuyla gurur duydum. Sarıldım kocaman güzel şairemize.